Trasa ogólna
433 km
79 h
27 h
6 h30 min
Aplikacja mobilna
Przedstawicielstwa dyplomatyczne większości krajów zagranicznych przenosiły się do Kowna, gdzie zakładały swoje tymczasowe siedziby – dopóki Wilno nie zostanie ogłoszone stolicą. Mało kiedy nawet najbardziej bogate państwo widziało sens inwestowania w nowy budynek, stąd przedstawicielstwa zwykle wynajmowały pomieszczenie lub budynki.
Jedynym wyjątkiem w międzywojennym Kownie był Watykan, którego ambasadę, której oficjalna nazwa brzmiała Nuncjatura Apostolska, przy ulicy V. Putvinskio w 1931 r. zaprojektował Vytautas Landsbergis-Žemkalnis. Być może ze względu na to, że architekt ukończył studia w Rzymie? Przecież i budynek bardziej przypomina klasyczną włoską willę niż swoich sąsiedzi praktycznie jednocześnie wzniesionych przy nowoczesnej alei nasiąkniętej tajemnicami międzypaństwowymi. Nie tylko pod względem kształtów – wyjątkiem było oderwanie willi od wzdłużnego obwodu ulicy oraz wejście na stromy brzeg Zielonej Góry, co zapewniało warunki dla utworzenia wspaniałego, nietypowego sadu w centrum Kowna, który do dziś dnia cieszy mieszkańców oraz gości.
V. Landsbergis-Žemkalnis w Nuncjaturze przewidział nie tylko strefę dla pracy, lecz również dla odpoczynku – jadalnia oraz oranżeria na parterze były oddzielone ścianą przesuwną, po przesunięciu której otwierała się przestrzeń przeznaczona na uroczystości. W budynku była przewidziana również kancelaria, na pierwszym piętrze – pokój roboczy, sypialnie, kaplica. Pomieszczenia połączone przestrzennym holem centralnym, w elewacji wyrażone osobną kubaturą.
Polityka zdecydowała o tym, że przedstawiciele Stolicy Apostolskiej nie wprowadzili się do tego budynku. Od 1932 r. mieścił się tu szpital dziecięcy, następnie – przychodnia przeciwgruźlicza, przedszkole. Niedługo swoje 50-lecie w budynku będzie obchodził Dom Artystów w Kownie zapraszając prawie codziennie na różne imprezy kulturowo-artystyczne.
Ponadto ulica V. Putvinskio posiada więcej śladów dyplomacji międzywojennej. Tu działały przedstawicielstwa USA, Węgier, Szwecji, Argentyny, Czechosłowacji, Francji. Nieopodal była siedziba Ministerstwa Spraw Zagranicznych, stąd można tylko przewidzieć, jaka atmosfera owiana tajemnicami utrzymywała się w danej dzielnicy.
W 2015 r. decyzją Komisji Europejskiej na listę Znaku Dziedzictwa Europejskiego wpisano 44 obiekty architektury modernistycznej międzywojennej w Kownie, wśród których znajduje się również niniejsze dzieło V. Landsbergisa-Žemkalnisa.
Przedstawicielstwa dyplomatyczne większości krajów zagranicznych przenosiły się do Kowna, gdzie zakładały swoje tymczasowe siedziby – dopóki Wilno nie zostanie ogłoszone stolicą. Mało kiedy nawet najbardziej bogate państwo widziało sens inwestowania w nowy budynek, stąd przedstawicielstwa zwykle wynajmowały pomieszczenie lub budynki.
Jedynym wyjątkiem w międzywojennym Kownie był Watykan, którego ambasadę, której oficjalna nazwa brzmiała Nuncjatura Apostolska, przy ulicy V. Putvinskio w 1931 r. zaprojektował Vytautas Landsbergis-Žemkalnis. Być może ze względu na to, że architekt ukończył studia w Rzymie? Przecież i budynek bardziej przypomina klasyczną włoską willę niż swoich sąsiedzi praktycznie jednocześnie wzniesionych przy nowoczesnej alei nasiąkniętej tajemnicami międzypaństwowymi. Nie tylko pod względem kształtów – wyjątkiem było oderwanie willi od wzdłużnego obwodu ulicy oraz wejście na stromy brzeg Zielonej Góry, co zapewniało warunki dla utworzenia wspaniałego, nietypowego sadu w centrum Kowna, który do dziś dnia cieszy mieszkańców oraz gości.
V. Landsbergis-Žemkalnis w Nuncjaturze przewidział nie tylko strefę dla pracy, lecz również dla odpoczynku – jadalnia oraz oranżeria na parterze były oddzielone ścianą przesuwną, po przesunięciu której otwierała się przestrzeń przeznaczona na uroczystości. W budynku była przewidziana również kancelaria, na pierwszym piętrze – pokój roboczy, sypialnie, kaplica. Pomieszczenia połączone przestrzennym holem centralnym, w elewacji wyrażone osobną kubaturą.
Polityka zdecydowała o tym, że przedstawiciele Stolicy Apostolskiej nie wprowadzili się do tego budynku. Od 1932 r. mieścił się tu szpital dziecięcy, następnie – przychodnia przeciwgruźlicza, przedszkole. Niedługo swoje 50-lecie w budynku będzie obchodził Dom Artystów w Kownie zapraszając prawie codziennie na różne imprezy kulturowo-artystyczne.
Ponadto ulica V. Putvinskio posiada więcej śladów dyplomacji międzywojennej. Tu działały przedstawicielstwa USA, Węgier, Szwecji, Argentyny, Czechosłowacji, Francji. Nieopodal była siedziba Ministerstwa Spraw Zagranicznych, stąd można tylko przewidzieć, jaka atmosfera owiana tajemnicami utrzymywała się w danej dzielnicy.
W 2015 r. decyzją Komisji Europejskiej na listę Znaku Dziedzictwa Europejskiego wpisano 44 obiekty architektury modernistycznej międzywojennej w Kownie, wśród których znajduje się również niniejsze dzieło V. Landsbergisa-Žemkalnisa.
