Trasa ogólna
433 km
79 h
27 h
6 h30 min
Aplikacja mobilna
Wzmianki o Telszach, które powstały na ziemiach Kurów, pojawiają się od 1450 roku. W 1791 r. miasto otrzymało prawa magdeburskie. W tym samym roku zakonnicy bernardyńscy wznieśli na wzgórzu kościół murowany, który po utworzeniu biskupstwa telszeskiego w 1926 r. otrzymał miano katedry. W 1793 r. otwarto pierwszą szkołę. W 1875 r. w mieście otwarto jesziwę, którą w 1941 r. przeniesiono do Clevelandu. Zarówno pod koniec XIX w. jak również w okresie międzywojennym Telsze podlegały szybkiemu rozwojowi. W 1932 r. wybudowana linia kolejowa stała się jednym z czynników rozrostu stolicy Żmudzi, wraz z rozwojem przemysłu oraz inicjatywami społecznymi. W spadku po szybkim rozwoju miasta w okresie międzywojennym pozostała sieć budynków architektury modernistycznej.
W dniu 4 października 1936 r. w Telszach uroczyście otwarto i poświęcono trzy modernistyczne budynki. Jeden z nich – w centrum miasta, przy placu kościelnym Bažnyčios wybudowano salę Kurii Biskupstwa Telszeskiego – Teatr Dramatyczny im. Žemaitė.
„W tamtych czasach odzyskania niepodległości w Telszach oprócz sali kina „Džiugas” nie było odpowiedniego gmachu dla potrzeb teatru. A więc, będąc aktorem od 1907 r. na sobie odczułem jego brak w 1920 r. A więc, moim pomysłem było założenie stowarzyszenia „Komitetu Budowy Pałacu Miejskiego w Telszach dla Teatru im. Žemaitė” („Žemaičių Teatro Telšių miesto Rūmų statymo komitetas”) – pisał działacz kultury, były burmistrz miasta Telsz oraz aktor teatru Feliksas Milevičius. We wspomnieniach mieszkaniec Telsz opowiadał, że w USA oraz na Litwie rozpoczęto zbieranie środków na budowę teatru, jednak z powodu zaniechania działania przez przewodniczącego komitetu Jonasa Mikulskiego pomysł padł w gruzach: „Kuria Biskupstwa Telszeskiego miała szczęście budować gmach teatralny.”
Biskup Justinas Staugaitis, który przez wiele lat mieszkał w pałacu zaprojektowanym przez Vladimirasa Dubeneckisa, finansowo wspierał pomysł teatru – na szybką budowę, która była prowadzona bez żadnych konfliktów z przedstawicielami władzy lokalnej, przeznaczył 5 000 LTL. Podobnie jak ówczesne gimnazjum im. Žemaitė salę teatralną zaprojektował ten sam architekt, który odbył studia w Pradze – Steponas Stulginskis.
Modernistyczno – konstruktywistyczny budynek pełnił nawet kilka funkcji niezbędnych dla miasta, co było typowe dla okresu międzywojennego. Na parterze działała kasa teatralna, szatnia, bufet. Przez osobne wejście od strony ulicy Prezydenta A. Smetonos można było wejść do otwartych tu sklepów. Na pierwszym i drugim piętrze – sala widowiskowa pomieszczająca 260 mieszkańców Telsz oraz gości miasta. Ponadto budynek stał się siedzibą Administracji Naczelnika Okręgowego.
Wzmianki o Telszach, które powstały na ziemiach Kurów, pojawiają się od 1450 roku. W 1791 r. miasto otrzymało prawa magdeburskie. W tym samym roku zakonnicy bernardyńscy wznieśli na wzgórzu kościół murowany, który po utworzeniu biskupstwa telszeskiego w 1926 r. otrzymał miano katedry. W 1793 r. otwarto pierwszą szkołę. W 1875 r. w mieście otwarto jesziwę, którą w 1941 r. przeniesiono do Clevelandu. Zarówno pod koniec XIX w. jak również w okresie międzywojennym Telsze podlegały szybkiemu rozwojowi. W 1932 r. wybudowana linia kolejowa stała się jednym z czynników rozrostu stolicy Żmudzi, wraz z rozwojem przemysłu oraz inicjatywami społecznymi. W spadku po szybkim rozwoju miasta w okresie międzywojennym pozostała sieć budynków architektury modernistycznej.
W dniu 4 października 1936 r. w Telszach uroczyście otwarto i poświęcono trzy modernistyczne budynki. Jeden z nich – w centrum miasta, przy placu kościelnym Bažnyčios wybudowano salę Kurii Biskupstwa Telszeskiego – Teatr Dramatyczny im. Žemaitė.
„W tamtych czasach odzyskania niepodległości w Telszach oprócz sali kina „Džiugas” nie było odpowiedniego gmachu dla potrzeb teatru. A więc, będąc aktorem od 1907 r. na sobie odczułem jego brak w 1920 r. A więc, moim pomysłem było założenie stowarzyszenia „Komitetu Budowy Pałacu Miejskiego w Telszach dla Teatru im. Žemaitė” („Žemaičių Teatro Telšių miesto Rūmų statymo komitetas”) – pisał działacz kultury, były burmistrz miasta Telsz oraz aktor teatru Feliksas Milevičius. We wspomnieniach mieszkaniec Telsz opowiadał, że w USA oraz na Litwie rozpoczęto zbieranie środków na budowę teatru, jednak z powodu zaniechania działania przez przewodniczącego komitetu Jonasa Mikulskiego pomysł padł w gruzach: „Kuria Biskupstwa Telszeskiego miała szczęście budować gmach teatralny.”
Biskup Justinas Staugaitis, który przez wiele lat mieszkał w pałacu zaprojektowanym przez Vladimirasa Dubeneckisa, finansowo wspierał pomysł teatru – na szybką budowę, która była prowadzona bez żadnych konfliktów z przedstawicielami władzy lokalnej, przeznaczył 5 000 LTL. Podobnie jak ówczesne gimnazjum im. Žemaitė salę teatralną zaprojektował ten sam architekt, który odbył studia w Pradze – Steponas Stulginskis.
Modernistyczno – konstruktywistyczny budynek pełnił nawet kilka funkcji niezbędnych dla miasta, co było typowe dla okresu międzywojennego. Na parterze działała kasa teatralna, szatnia, bufet. Przez osobne wejście od strony ulicy Prezydenta A. Smetonos można było wejść do otwartych tu sklepów. Na pierwszym i drugim piętrze – sala widowiskowa pomieszczająca 260 mieszkańców Telsz oraz gości miasta. Ponadto budynek stał się siedzibą Administracji Naczelnika Okręgowego.
