Druskieniki
3 km
15 min
9 min
9 min
Aplikacja mobilna
Druskienniki po raz pierwszy w źródłach historycznych pojawiają się w 1596 r. – istnieje zapis, że wieś Druskienniki została przekazana na rzecz zarządcy dworu przewalskiego pana Voropajusa. Już w tamtych czasach mieszkańcy wsi odkryli moc leczniczą słonych źródeł w Poniemuniu, stąd korzystali z nich do leczenia ran na swoich nogach. Jest znana nawet dynastia lekarzy ludowych Sūručiai (Sūrmiesčiai, Suraučiai). Ponadto wyraz „druskininkas” oznacza „osobę, która zajmuje się produkcją, sprzedażą soli”.
W 1794 r. Druskienniki zostały ogłoszone miejscowością leczniczą na mocy dekretu króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego, który odwiedził Druskienniki. W 1837 r. pozwolenie na rozwój uzdrowiska, które słynęło z kąpieli borowinowych i mineralnych, wydał car Mikołaj I. Uzdrowisko, które znacznie ucierpiało podczas pierwszej wojny światowej, zostało faktycznie odbudowane w 1930 r. W okresie międzywojennym, gdy Druskienniki należały do Polski, gwałtownie rosła liczba osób odbywających tu kurację, budowano dużo nowych budynków swoistej architektury rekreacyjnej.
Istnieje kilka różnych wersji narodzin niniejszej willi – budynku, który jest jednym z najbardziej wartościowych budynków w Druskiennikach pod względem architektonicznym. Jedni badacze jej budowę datują na 3 dzies. XX w., inni na wcześniejszy okres, nawet na koniec XIX w. lub lata tuż przed pierwszą wojną światową. Nie wiadomo też dokładnie, kto wybudował willę „Radium” – w dokumentach oraz innych źródłach wspomina się nazwisko Grudzińskich. Przypuszcza się, że nieopodal niniejszej ozdoby uzdrowiska w domu murowanym wybudowanym w nieco późniejszym okresie (tego typu budynków było szczególnie mało w uzdrowisku przed okupacją radziecką) mieszkał burmistrz Druskiennik szlachcic guberni grodzieńskiej Antoni Grudziński.
Tajemnicą owiane jest również pochodzenie nazwy willi. Przypuszcza się, że jest ona inspiracją pierwiastka chemicznego – rada, ponieważ w 1909 r. w prasie opublikowano, że został on wykryty w wodzie źródlanej w Druskiennikach. Brzmi nieromantycznie? Warto nadmienić, że upłynęło zaledwie dziesięciolecie od momentu odkrycia danego pierwiastka, któremu swoją drogą nadano francuską nazwę oznaczającą „promień”.
Willa wielkości małego dworku o dachu dwuspadowym – z bierwion, obita deskami wykończeniowymi. Lekkości skomplikowanej konstrukcji nadają zabawne wieże, wzrok przyciągają również ornamenty.
Podobnie jak większość uroczych romantycznych willi w Druskiennikach niniejsza willa również w dużym stopniu ucierpiała w latach okupacji radzieckiej, straciła swoją funkcję, wyjątkowe elementy swojego wnętrza. W pierwotnej willi działało laboratorium lecznicy. W 2009 r. w budynku ponownie rozległy się głosy wczasowiczów.
Druskienniki po raz pierwszy w źródłach historycznych pojawiają się w 1596 r. – istnieje zapis, że wieś Druskienniki została przekazana na rzecz zarządcy dworu przewalskiego pana Voropajusa. Już w tamtych czasach mieszkańcy wsi odkryli moc leczniczą słonych źródeł w Poniemuniu, stąd korzystali z nich do leczenia ran na swoich nogach. Jest znana nawet dynastia lekarzy ludowych Sūručiai (Sūrmiesčiai, Suraučiai). Ponadto wyraz „druskininkas” oznacza „osobę, która zajmuje się produkcją, sprzedażą soli”.
W 1794 r. Druskienniki zostały ogłoszone miejscowością leczniczą na mocy dekretu króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego, który odwiedził Druskienniki. W 1837 r. pozwolenie na rozwój uzdrowiska, które słynęło z kąpieli borowinowych i mineralnych, wydał car Mikołaj I. Uzdrowisko, które znacznie ucierpiało podczas pierwszej wojny światowej, zostało faktycznie odbudowane w 1930 r. W okresie międzywojennym, gdy Druskienniki należały do Polski, gwałtownie rosła liczba osób odbywających tu kurację, budowano dużo nowych budynków swoistej architektury rekreacyjnej.
Istnieje kilka różnych wersji narodzin niniejszej willi – budynku, który jest jednym z najbardziej wartościowych budynków w Druskiennikach pod względem architektonicznym. Jedni badacze jej budowę datują na 3 dzies. XX w., inni na wcześniejszy okres, nawet na koniec XIX w. lub lata tuż przed pierwszą wojną światową. Nie wiadomo też dokładnie, kto wybudował willę „Radium” – w dokumentach oraz innych źródłach wspomina się nazwisko Grudzińskich. Przypuszcza się, że nieopodal niniejszej ozdoby uzdrowiska w domu murowanym wybudowanym w nieco późniejszym okresie (tego typu budynków było szczególnie mało w uzdrowisku przed okupacją radziecką) mieszkał burmistrz Druskiennik szlachcic guberni grodzieńskiej Antoni Grudziński.
Tajemnicą owiane jest również pochodzenie nazwy willi. Przypuszcza się, że jest ona inspiracją pierwiastka chemicznego – rada, ponieważ w 1909 r. w prasie opublikowano, że został on wykryty w wodzie źródlanej w Druskiennikach. Brzmi nieromantycznie? Warto nadmienić, że upłynęło zaledwie dziesięciolecie od momentu odkrycia danego pierwiastka, któremu swoją drogą nadano francuską nazwę oznaczającą „promień”.
Willa wielkości małego dworku o dachu dwuspadowym – z bierwion, obita deskami wykończeniowymi. Lekkości skomplikowanej konstrukcji nadają zabawne wieże, wzrok przyciągają również ornamenty.
Podobnie jak większość uroczych romantycznych willi w Druskiennikach niniejsza willa również w dużym stopniu ucierpiała w latach okupacji radzieckiej, straciła swoją funkcję, wyjątkowe elementy swojego wnętrza. W pierwotnej willi działało laboratorium lecznicy. W 2009 r. w budynku ponownie rozległy się głosy wczasowiczów.
